"Laat me los!"
“Aan de kant meester! Laat me erlangs!” Met een verwilderde blik staat Allison voor me in de gang. Donkere ogen, warrig lang haar. Boos op twee leerlingen van de bovenbouw. Ik versper met wijde armen de doorgang. Ze is twaalf en heeft bijna mijn lengte. “Laat me los!” schreeuwt ze, terwijl ze zélf mijn pols vastpakt. Ze draait m’n hand een kwartslag, kijkt me aan, maar er gebeurt niets in mijn gezicht en ze laat weer los. “Ik heb je niet vast”, zeg ik, “maar we gaan naar ons eigen lokaal.”
Wil je het gehele artikel lezen? Neem een abonnement op dit tijdschrift!
Meer in deze editie
Link kopiëren